درد و دل |
||
"کلمه شانس در ناقوس ابلهان جاریست !" |
||
نويسندگان |
|
vahed |
آثار تاريخي يك عاشق |
|
شهريور 1398 آذر 1397 شهريور 1392 مرداد 1392 اسفند 1391 بهمن 1391 دی 1391 آذر 1391 آبان 1391 مهر 1391 شهريور 1391 مرداد 1391 تير 1391 خرداد 1391 ارديبهشت 1391 فروردين 1391 اسفند 1390 بهمن 1390 |
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Alternative content  
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
|
|
||
|
وقتی نسیم صبحگاهان – مست – گلهای باغ گیسوانت را افشاند و پرپر کرد و پرپر کرد بر روی پریشانی . من نیز ، در آینه چشم تو می دیدم پرواز روحم را در آفاق پریشانی . . .
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط vahed در 12:36 | ||
|
|
||
|
تنهاتر از همیشه ، در ایوان نشسته ام ماه درشت یاس هزار پر ماه درست باغ کبوتر ماه تمام تازه و تر بر آب های نیلی شب ، بال میزند من نیز ، پا به پایش با بال بسته ام تنهاتر از همیشه جام میام تهی است جام غمم پر است وز جام دل مپرس کاین جام را به سنگ سبوری شکسته ام شب ، همره نسیم و ستاره با کاروان یاس و کبوتر تا کوچه باغهای سپید آهسته میرود . . . من نیز ، پا به پای سه تار گسسته ام !
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط vahed در 12:14 | ||
|
|
||
|
وقتی که همه با من غریبی می کنند چگونه میتوانم مهربان باشم
وقتی که همه آتش بر دلم مینهند چگونه میتوانم مهربان باشم
و قتی کسی نیست به حرفایم گوش کند و راز غم دل را با او در میان بگذارم وقتی کسی نیست حرمت اشک های شبانه ام را حفظ کند
| ||
|
|
||
|
با مرگ ماه ، روشنی از آفتاب رفت چشم و چراغ عالم هستی به خواب رفت الهام مرد و کاخ بلند خیال ریخت نور از حیات گم شد و شور از شراب رفت این تابناک تاج خدایان عشق بود در تند باد حادثه همچون حباب رفت این قوی ناز پرور دریای شعر بود در موج خیز علم ، به اعماق آب رفت این مه که چون منیژه لب چاه می نشست گریان به تازیانه افراسیاب رفت بگذار عمر دهر سرآید که عمر ما چون آفتاب آمد و چون ماهتاب رفت ای دل ، بیا ، سیاهی شب را نگاه کن در اشک گرم زهره ببین ، یاد ماه کن . . . !
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط vahed در 11:31 | ||
|
|
||
|
ستاره گم شد و خورشید سر زد پرستویی به بام خانه پر زد در آن صبحم صفای آرزویی شب اندیشه را رنگ سحر زد . . . پرستو باشم و از این دام این خاک گشایم پر ، به سوی بام افلاک ز چشم انداز بی پایان گردون درآویزم به دنیایی طربناک . . . پرستو باشم و از بام هستی بخوانم نغمه های شوق و مستی سرودی سر کنم با خاطری شاد سرود عشق و آزادی پرستی . . . پرستو باشم ، از بامی به بامی صفای صبح را گویم سلامی جوانان را دهم هر سو پیامی . . . تو هم روزی اگر پرسی ز حالم لب بامت ز حال دل بنالم و گر پروا کنم بر من نگیری که میترسم زنی سنگی به بالم . . . !
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط vahed در 17:58 | ||
