پرستو . . .

ستاره گم شد و خورشید سر زد

پرستویی به بام خانه پر زد

در آن صبحم صفای آرزویی

شب اندیشه را رنگ سحر زد . . .

پرستو باشم و از این دام این خاک

گشایم پر ، به سوی بام افلاک

ز چشم انداز بی پایان گردون

درآویزم به دنیایی طربناک . . .

پرستو باشم و از بام هستی

بخوانم نغمه های شوق و مستی

سرودی سر کنم با خاطری شاد

سرود عشق و آزادی پرستی . . .

پرستو باشم ، از بامی به بامی

صفای صبح را گویم سلامی

جوانان را دهم هر سو پیامی . . .

تو هم روزی اگر پرسی ز حالم

لب بامت ز حال دل بنالم

و گر پروا کنم بر من نگیری

که میترسم زنی سنگی به بالم . . . !

[+] نوشته شده توسط vahed در 17:58 | |